Reisverslag!
Blijf op de hoogte en volg Romana
27 December 2013 | Suriname, Paramaribo
De laatste weken heb ik weer een hele hoop meegemaakt. Ik moet zeggen dat ik het best lastig vind om mijn blog netjes elke week bij te houden. Ik leef hier het leventje en merk dat het allemaal bijna vanzelfsprekend wordt. Ik wil niet in herhaling vallen maar het dagelijks leven is wel een beetje hetzelfde. De douche blijft helaas even koud, en ook de kakkerlakken verdwijnen niet. Een beetje jammer hahahaha. Gelukkig heb ik ook (nog) geen heimwee. Het leven is hier fijn.
Het werk is inmiddels bijna routine. Ik vind het ontzettend fijn in het kinderhuis. Ik vind het fijn dat we de kinderen kunnen helpen met de zware klusjes zoals de was en de afwas voor maarliefst 42 kinderen. Laatst ben ik samen met mijn collega en huisgenoot Merel alle kinderen gaan ontluizen. Merel ging alle kinderen controleren op luis, en als dat zo was dan werden de kinderen naar boven ( naar mij ) gestuurd zodat ik ze kon behandelen. Op een gegeven moment kwamen de kinderen allemaal aan de lopende band naar mij in de badkamer om Behandeld te worden.Wat een enorme klus was dat. Op een gegeven moment stond ik met de luizencremes en 15 kinderen die allemaal luis hadden. Het was echt een enorme drukte. Uiteindelijk hebben de grotere kinderen zelf hun haar gewassen en heb ik alle kleintjes geholpen. Uiteindelijk heb ik 15 tot 20 kinderen moeten helpen. Echt een drama en vroeg veel van mij. Ik moest goed bedenken hoe ik dit ging organiseren.Dit is in het kinderhuis een veelvoorkomend iets. Luizen worden daar ook niet zozeer gezien als iets dat vies is. In Nederland is dat vaak wel anders. Toen ik thuis kwam hebben we onszelf nog gecheckt en wonder boven wonder hebben wij niks. In Nederland had ik ook Al een preventieve spray gekocht. In Suriname zijn de crèmes en sprays onbetaalbaar. In Nederland moet ik dus maar snel kijken of ik iets kan regelen. Verder is het nu ook vakantie in Suriname. Er zijn veel kinderen die naar familieleden gaan. Er zijn er nu nog maar weinig " thuis". In de maand december zijn er veel donateurs die in het kinderhuis komen. Om 15.00 komen ze dan in het kinderhuis en nemen ze eten en drinken mee. Heel leuk, maar ook vaak hele vette en zoete troep wat ze meenemen. En dat terwijl de kinderen vaak al hele slechte tanden hebben. Iedereen wil ze natuurlijk heel graag verwennen maar ik vraag me af of dit de goede manier is.
De oudere kinderen maken ook steeds meer contact met ons, heel leuk om te zien hoe het veranderd. Ik merk toch wel dat de band steeds hechter word met de kinderen. Het afscheid nemen gaat misschien wel moeilijk worden!
Bij het pedologisch instituut waar ik werk haal ik een stuk minder voldoening. Ik heb niet altijd het gevoel alsof ik iets bijdraag. Dat vind ik heel jammer. Ik merk eigenlijk sowieso erg veel hier, en hoor het ook van andere vrijwilligers en stagiaires dat ze hier niet altijd open staan voor nieuwe ideeën. Toch probeer ik er wel alles uit te halen om toch een beetje voldoening van te krijgen. Zolang ik van mezelf maar weet dat ik alles heb gedaan wat ik kon.
De ervaring opzich is al heel veel waard! Ik ben zo blij dat ik deze kans en keus heb gemaakt en heb kunnen maken.
Verder maak ik hier regelmatig tripjes in de natuur.
Ik ben laatst naar Bigipan geweest. Dat is een open huis op het water in de natuur. Echt heel mooi maar heel primitief. Echt heel leuk! We hebben daar kaaimannen gespot. Ik heb er zelfs een vastgehouden, net als een hele grote spin.Echt heel gaaf. Ik vind het fijn om in de natuur te zijn. Ik voel me dan heel vrij en avontuurlijk. Ook hebben we vogels gespot, gevaren, lekker gegeten, geslapen in een hangmat buiten en genoten van de natuur. We hebben ook nog een modderbad gedaan. We konden van het bootje het water in waar modder op de bodem lag. Dat was echt heerlijk, maar wel een vreemd gevoel aan je voeten en je lichaam.
Afgelopen weekend ben ik naar de ralleighvallen geweest ( hoop dat ik het goed schrijf). Dat was een 4 daagde trip. We waren vooral op de vrijdag en maandag aan het rijden en varen. Maar wat het de natuur hier mooi. Onderweg veel stops gemaakt. Bij de eerste stop dacht ik al gelijk dat het mijn laatste stop was voor die dag. Ik ben vorige week ziek geweest en was vrijdag niet helemaal opgeknapt. Het werd helemaal zwart voor mijn ogen en ging even bijkomen op de grond hahaha. Daarna ging het weer beter. Gelukkig hebben we lang moeten rijden en varen en ging het later weer beter. Ook wel jammer dat ik zo een paar dagen van mijn werk heb moeten missen. Maarja het was niet anders. Ik kon nog even rusten ook zaterdag. Het was een relaxte dag vrijdag en zaterdag ook nog. Vrijdag bij aankomst weer mijn hangmat opgehangen om zo weer 3 nachten in de natuur te slapen. Heeeeerlijk!!! Zaterdag hebben we vogels gespot en aapjes bananen gegeven. Echt zoooo schattig!! Ze hebben hele zachte handjes echt heel lief. Ook hebben we lekker bij de rotsen in de rivier gezeten. Zondag zijn we de jungle ingegaan en gingen we de voltzberg beklimmen. Wauwwww wat een roteind! 1 keer en nooit meer. Ik was ook niet helemaal fit nog, en had er inmiddels een goede verkoudheid bij. Ik had het dus super benauwd ook steeds en dan die steile berg nog op. In totaal was het 16 km. 8 heen en 8 terug. Opvallend genoeg ging de terugweg vele malen beter. We zouden op het einde nog even de watervallen ingaan. Dus dat was ook wel een fijn vooruitzicht. Ik was helemaal bezweet. Het gaf me wel een goed gevoel dat het me gelukt is! En het uitzicht was echt fantastisch!!! Je keek uit over zo'n groot deel van Suriname. Het was echt heel hoog en heel steil. Je moest echt goede stukken flink klimmen. In de avond heb ik nog een grote wurgslang vastgehouden. Dat was wel even spannend moet ik zeggen. Was wel een mooie slang. Het voelde ook heel gek.Ohhhh en ik heb ook nog levende maden gegeten. hahaha ik kan wel meedoen aam expeditie robinson. Weer een ervaring rijker. Ik moet zeggen dat ik het niet heel smakelijk vond. Op maandag gingen we weer terug. Heel lang aan het rijden en varen weer, maar ontzettend mooi!
Inmiddels ben ik nog steeds snotverkouden en voel me niet helemaal fit. Ik ga lekker uitrusten zodat ik komend weekend wel weer fit ben. Dan ga ik weer de natuur in. Een heel goed vooruitzicht. De stad is ook wel fijn maar niet zo rustgevend. In de stad zijn er veel uitlaatgassen en zwerfhonden. Een paar weken geleden ben ik samen met merel aangevallen door 2 honden op straat. Ze renden achter ons aan, en wij fietste voor ons leven. Dat was heel eng!! Inmiddels fietsen we daar niet meer langs waar de honden zaten. Liever fietsen we om. Ook zat ik gister in de taxi en toen waren er 2 honden die de taxi auto aanvielen. Ja heel kansloos natuurlijk maar wel even schrikken. Ik moest er niet aan denken dat ik er op dat moment op mijn fietsje naast moest fietsen. Elke keer als ik nu fiets ben ik wel een stuk alerter op alles om mij heen.
Voor nu was het het wel weer. Pff wat een verhaal weer hahaha succes met lezen!
Heel veel liefs en groetjes uit Suriname!
Het werk is inmiddels bijna routine. Ik vind het ontzettend fijn in het kinderhuis. Ik vind het fijn dat we de kinderen kunnen helpen met de zware klusjes zoals de was en de afwas voor maarliefst 42 kinderen. Laatst ben ik samen met mijn collega en huisgenoot Merel alle kinderen gaan ontluizen. Merel ging alle kinderen controleren op luis, en als dat zo was dan werden de kinderen naar boven ( naar mij ) gestuurd zodat ik ze kon behandelen. Op een gegeven moment kwamen de kinderen allemaal aan de lopende band naar mij in de badkamer om Behandeld te worden.Wat een enorme klus was dat. Op een gegeven moment stond ik met de luizencremes en 15 kinderen die allemaal luis hadden. Het was echt een enorme drukte. Uiteindelijk hebben de grotere kinderen zelf hun haar gewassen en heb ik alle kleintjes geholpen. Uiteindelijk heb ik 15 tot 20 kinderen moeten helpen. Echt een drama en vroeg veel van mij. Ik moest goed bedenken hoe ik dit ging organiseren.Dit is in het kinderhuis een veelvoorkomend iets. Luizen worden daar ook niet zozeer gezien als iets dat vies is. In Nederland is dat vaak wel anders. Toen ik thuis kwam hebben we onszelf nog gecheckt en wonder boven wonder hebben wij niks. In Nederland had ik ook Al een preventieve spray gekocht. In Suriname zijn de crèmes en sprays onbetaalbaar. In Nederland moet ik dus maar snel kijken of ik iets kan regelen. Verder is het nu ook vakantie in Suriname. Er zijn veel kinderen die naar familieleden gaan. Er zijn er nu nog maar weinig " thuis". In de maand december zijn er veel donateurs die in het kinderhuis komen. Om 15.00 komen ze dan in het kinderhuis en nemen ze eten en drinken mee. Heel leuk, maar ook vaak hele vette en zoete troep wat ze meenemen. En dat terwijl de kinderen vaak al hele slechte tanden hebben. Iedereen wil ze natuurlijk heel graag verwennen maar ik vraag me af of dit de goede manier is.
De oudere kinderen maken ook steeds meer contact met ons, heel leuk om te zien hoe het veranderd. Ik merk toch wel dat de band steeds hechter word met de kinderen. Het afscheid nemen gaat misschien wel moeilijk worden!
Bij het pedologisch instituut waar ik werk haal ik een stuk minder voldoening. Ik heb niet altijd het gevoel alsof ik iets bijdraag. Dat vind ik heel jammer. Ik merk eigenlijk sowieso erg veel hier, en hoor het ook van andere vrijwilligers en stagiaires dat ze hier niet altijd open staan voor nieuwe ideeën. Toch probeer ik er wel alles uit te halen om toch een beetje voldoening van te krijgen. Zolang ik van mezelf maar weet dat ik alles heb gedaan wat ik kon.
De ervaring opzich is al heel veel waard! Ik ben zo blij dat ik deze kans en keus heb gemaakt en heb kunnen maken.
Verder maak ik hier regelmatig tripjes in de natuur.
Ik ben laatst naar Bigipan geweest. Dat is een open huis op het water in de natuur. Echt heel mooi maar heel primitief. Echt heel leuk! We hebben daar kaaimannen gespot. Ik heb er zelfs een vastgehouden, net als een hele grote spin.Echt heel gaaf. Ik vind het fijn om in de natuur te zijn. Ik voel me dan heel vrij en avontuurlijk. Ook hebben we vogels gespot, gevaren, lekker gegeten, geslapen in een hangmat buiten en genoten van de natuur. We hebben ook nog een modderbad gedaan. We konden van het bootje het water in waar modder op de bodem lag. Dat was echt heerlijk, maar wel een vreemd gevoel aan je voeten en je lichaam.
Afgelopen weekend ben ik naar de ralleighvallen geweest ( hoop dat ik het goed schrijf). Dat was een 4 daagde trip. We waren vooral op de vrijdag en maandag aan het rijden en varen. Maar wat het de natuur hier mooi. Onderweg veel stops gemaakt. Bij de eerste stop dacht ik al gelijk dat het mijn laatste stop was voor die dag. Ik ben vorige week ziek geweest en was vrijdag niet helemaal opgeknapt. Het werd helemaal zwart voor mijn ogen en ging even bijkomen op de grond hahaha. Daarna ging het weer beter. Gelukkig hebben we lang moeten rijden en varen en ging het later weer beter. Ook wel jammer dat ik zo een paar dagen van mijn werk heb moeten missen. Maarja het was niet anders. Ik kon nog even rusten ook zaterdag. Het was een relaxte dag vrijdag en zaterdag ook nog. Vrijdag bij aankomst weer mijn hangmat opgehangen om zo weer 3 nachten in de natuur te slapen. Heeeeerlijk!!! Zaterdag hebben we vogels gespot en aapjes bananen gegeven. Echt zoooo schattig!! Ze hebben hele zachte handjes echt heel lief. Ook hebben we lekker bij de rotsen in de rivier gezeten. Zondag zijn we de jungle ingegaan en gingen we de voltzberg beklimmen. Wauwwww wat een roteind! 1 keer en nooit meer. Ik was ook niet helemaal fit nog, en had er inmiddels een goede verkoudheid bij. Ik had het dus super benauwd ook steeds en dan die steile berg nog op. In totaal was het 16 km. 8 heen en 8 terug. Opvallend genoeg ging de terugweg vele malen beter. We zouden op het einde nog even de watervallen ingaan. Dus dat was ook wel een fijn vooruitzicht. Ik was helemaal bezweet. Het gaf me wel een goed gevoel dat het me gelukt is! En het uitzicht was echt fantastisch!!! Je keek uit over zo'n groot deel van Suriname. Het was echt heel hoog en heel steil. Je moest echt goede stukken flink klimmen. In de avond heb ik nog een grote wurgslang vastgehouden. Dat was wel even spannend moet ik zeggen. Was wel een mooie slang. Het voelde ook heel gek.Ohhhh en ik heb ook nog levende maden gegeten. hahaha ik kan wel meedoen aam expeditie robinson. Weer een ervaring rijker. Ik moet zeggen dat ik het niet heel smakelijk vond. Op maandag gingen we weer terug. Heel lang aan het rijden en varen weer, maar ontzettend mooi!
Inmiddels ben ik nog steeds snotverkouden en voel me niet helemaal fit. Ik ga lekker uitrusten zodat ik komend weekend wel weer fit ben. Dan ga ik weer de natuur in. Een heel goed vooruitzicht. De stad is ook wel fijn maar niet zo rustgevend. In de stad zijn er veel uitlaatgassen en zwerfhonden. Een paar weken geleden ben ik samen met merel aangevallen door 2 honden op straat. Ze renden achter ons aan, en wij fietste voor ons leven. Dat was heel eng!! Inmiddels fietsen we daar niet meer langs waar de honden zaten. Liever fietsen we om. Ook zat ik gister in de taxi en toen waren er 2 honden die de taxi auto aanvielen. Ja heel kansloos natuurlijk maar wel even schrikken. Ik moest er niet aan denken dat ik er op dat moment op mijn fietsje naast moest fietsen. Elke keer als ik nu fiets ben ik wel een stuk alerter op alles om mij heen.
Voor nu was het het wel weer. Pff wat een verhaal weer hahaha succes met lezen!
Heel veel liefs en groetjes uit Suriname!
-
27 December 2013 - 19:18
Willie Huurnink:
Echt genieten elke keer van jou verslag.
Je maakt zo wel veel mee.
En ben je al een beetje aan de temperatuur gewend?
Wens je goede dagen daar
Hartelijke groeten,
Willie -
27 December 2013 - 19:33
Je Mams XXX:
Ha lieve Romana,
Wat een geweldig blog weer, je schrijft lekker boeiend en het leest zo lekker weg!
Leuk!!
En wat maak je een hoop dingen mee zeg... wowww De tijd vliegt, nog maar even en
je bent alweer terug.. Gaat veel te snel, vind je niet?? Jammer dat je er niet nog een paar
weekjes aan vast kan plakken..
Neem jezelf voor om nog eens terug te gaan, dan is het afscheid straks misschien wat minder moeilijk..
Ga er nog maar even flink van genieten (hoef ik vást niet te zeggen, want ik weet dat je dat volop doet :) )
Mi lobi joe <3
je mams xxxx
-
27 December 2013 - 20:32
Oma:
Ha lief meisje van me,
Wat een heel erg positief verslag van jou, ik lees duidelijk tussen de regels door jouw enthousiasme voor het land en de schoonheid daarvan.
Als je weer terug bent in Nederland ga je zeker solliciteren naar een leuke baan in de dierentuin hahahaha!!!!
Ik sta helemaal versteld van het feit dat je zomaar die (mooie) gevaarlijke dieren vasthoudt. In Holland mag je dan de spinnen van mama's lijf weghouden hahaha!!!
Geniet maar hoor kind, deze belevenissen en ervaringen pakt niemand jou af.
Veel liefs en veel plezier!!!
Dikke kus van oma xxxxxx -
27 December 2013 - 20:37
Irm:
Hey lieve ro ! Ik ben je aan het volgen hoor !! Echt heel gaaf om allemaal te lezen. Je laat daar helemaal je zelf te vinden en op te leven ! Heel erg gaaf wat je allemaal meemaakt en durft ! Doe het je niet na. Trots op je wijffie. En stiekem mis ik jou wel hoor !! Knufff xx -
28 December 2013 - 12:15
Louise:
Ha Romana,
Wat leuk om te lezen allemaal! Wàt een ervaringen doe je daar op zeg! En uit de foto's blijkt inderdaad dat de natuur daar echt heel overweldigend en mooi is zeg! Het zal je af en toe vast de adem benemen!
Ik hoop wel dat je gauw weer helemaal fit bent, zodat je je volop in het leven daar kunt (blijven) storten! Tikje frustrerend dat je je af en toe niet helemaal nuttig kunt voelen, vooral bij dat pedagogische instituut. Maar joh, je doet je best en je bent daar helemaal naartoe gekomen om je energie en inzet beschikbaar te stellen; doe gewoon zoveel mogelijk wat je kan. Soms kun je dingen nu eenmaal niet zomaar even veranderen. Wie weet worden sommige dingen die jullie aanbrengen pas later opgepakt, als jullie als buitenstaanders alweer weg zijn.
Super dat je met de kids een band op begint te bouwen! Twee maanden is natuurlijk relatief kort dus dat moet zeker voldoening geven!
Geniet nog even volop daar, en doe wat je kan en wat je hart je ingeeft!
Ik wens je een heel bijzondere jaarwisseling toe, veel plezier en geluk, en warme groetjes uit het frisse, vochtige Europa! ;)
Liefs, Louise -
11 Januari 2014 - 16:56
Jules Richter:
Hallo Romana,
11 januari, half negen in de morgen in Paramaribo. De dag van terugkeer naar je ouderland is aangebroken. Je laat een macht van ervaringen, nieuwe kontakten en vriendschappen achter. Even wat moeilijke momenten, maar de trek om na een negen uur vliegen weer tussen familie en vriendinnen/vrienden te zitten trekt toch ook wel. En, wie weet wat de toekomst bied.
Wat een ervaring!!! We heben je blogs gelezen en er van genoten. Leuk geschreven en spannende momenten. Dit allemaal kan je nooit ontnomen worden, blijft bereikbaar in je geheugen voor de rest van je leven. Op naar het volgende avontuur?
Vanuit Sebastian, FL, groetjes en liefs van oom Jules en tante Zanny.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
